Goddelijke bijnamen

Over voetballers wordt vaak in superlatieven gesproken, maar er zit wel altijd een bepaalde grens aan hun capaciteiten. Uitmuntend, legendarisch fantastisch; maar veel verder dan dergelijke terminologieën reikt een speler zelden. Slechts een aantal spelers overschrijdt deze grens. In onze rubriek “de Selectie” heeft de keuzeheer ditmaal zijn oog laten vallen op spelers die bovenaards zijn, spelers die van een andere planeet komen, spelers die buitengewone krachten hebben en hemelse hulp kregen; kortom voetballers met een goddelijke bijnaam.

Op goal staat Hans van Breukelen. Hij kon een aardig balletje tegenhouden, maar echt een wereldkeeper is hij nooit geweest. Het was desondanks moeilijk om hem te passeren. Wanneer er gescoord dreigde te worden kreeg hij hulp van bovenaf. God zond een Engeltje dat plaatsnam op zijn lat. Veel keepers hebben later getracht dezelfde hulp van bovenaf aan te roepen maar met wisselend resultaat.

Opvallend maar niet onlogisch is dat de voorhoede sterk bezet is in deze Selectie. Voor verdedigers en middenvelders is het blijkbaar moeilijk om een Goddelijke bijnaam te bemachtigen.

Terecht geselecteerd voor dit selecte gezelschap is Ronaldo, De Goddelijke Dikkerd. Ondanks (of misschien wel dankzij) zijn zwaarlijvigheid konden we niet om hem heen. Helaas heeft de blessuregevoeligheid en het gebrek aan discipline het gewonnen van zijn bovenaardse talent. Maar wat kon hij toch schitterende dingen met de bal. Hij maakte niet voor niets deel uit van het team dat de Goddelijke Kanaries genoemd werd.

Roberto Baggio is ook een voetballer die een Goddelijke verwijzing aan zijn naam mocht toevoegen. Hij had zijn gehele carrière een staartje in zijn nek liggen wat hem bij onder andere Fiorentina, Juve, Inter, AC en Brescia de bijnaam de Goddelijke Paardestaart (Il Divin Codino) opleverde. Eigenhandig leidde de overtuigd Boeddhist Italie naar de WK finale van 1994. Juist hij werd bij het nemen van de beslisende strafschop in de steek gelaten door Onze Lieve Heer en Brazilie ging er met de winst vandoor. Elf Goddelijke Kanaries hadden blijkbaar meer steun van boven dan een Goddelijke Paardestaart.

Een andere heilig verklaarde speler: Dennis Bergkamp. Wat hij heeft laten zien in het shirt van Arsenal moet wel van bovenaf ingegeven zijn (en dan heb ik het niet alleen over die goal tegen Newcastle). Hij heeft veel bijnamen in London verzameld: the Iceman, the non-flying Dutchman, Dennis the Menace, maar een bijnaam laat wel erg weinig aan de verbeelding over: God. Voor de Arsenalfans was Bergkamp God. Niet meer en niet minder.

Als grootste verrassing is in de selectie Bertus de Harder opgenomen. Wie? Ja, U leest het goed: Bertus de Harder, alias de Goddelijke Kale. Mijn 64-jarige vader herinnert xich deze speler nog. Deze rappe, kale, linksbuiten met de onnavolgbare passeerbewegingen debuteerde in 1938 op 18-jarige leeftijd in het Nederlands Elftal. Hij was een van de eerste Nederlanders die voor geld in het buitenland ging spelen. In 1949 verkaste hij van het Haagse VUC naar Girondins Bordeaux, wat hem bij de KNVB een persona-non-grata status opleverde. In Frankrijk kreeg hij zijn goddelijke bijnaam: Le Divin Chauve, oftewel De Goddelijke Kale.

Verwijzingen naar Onze Lieve Heer met betrekking tot de voetbalsport worden vaak ongepast gebruikt. Als onafhankelijk voetbaljournalist mag ik uiteraard geen partij kiezen maar de bijnaam Godenzonen voor Ajacieden vind ik totaal misplaatst. Gilardino had onlangs de arrogantie te denken dat hij de Hand van God mocht gebruiken. Dit werd meteen afgestraft met twee duels schorsing. Dat gesuggereerd werd dat Maradona geholpen werd door de Hand van God vind ik ook belachelijk. Hij was namelijk zo goed dat hij die hulp helemaal niet nodig had. In mijn ogen heeft Maradona nog meer recht op die bijnaam God dan Bergkamp.
Heeft iemand nog andere bijnamen of verwijzingen naar Onze Lieve Heer met betrekking tot de voetballerij? Laat het achter in de comments!